Op 30 maart heb ik ‘mijn’  fruitbomen gesnoeid. Met mijn snoei richt ik me op de enthousiaste partikulier, die de boom een beetje in de gaten houdt,  kijkt of er niet teveel vruchten aan komen, en voorkomt dat er takken kunnen uitbreken of te ver doorhangen.  Ik richt me op de fruitliefhebber, die liever al wat fruit heeft als de boom nog jong is, en niet zo snel mogelijk, ten koste van oogst in de jeugdfase, een grote boom wil hebben.

Het is mooi om te zien hoe de verschillende rassen zich ontwikkelen. Dit vergt een verschillende aanpak. Daarom bespreek ik de snoei per ras.

Peren:

Kleipeer: dit is een hele trage, steile groeier, het wordt geen grote boom.  De boom zit al te vol bloemknoppen, ik heb de helft van de bloemknoppen weggeknipt.  En als er een goede bloeiperiode komt, zullen er nog peertjes uit moeten om te voorkomen dat ze te klein blijven.

Bloedpeer en Maagdenpeer: deze bomen zijn veel verder uitgegroeid dan de kleipeer en hebben een mooie vorm. Ze zitten wel vol bloemknoppen. Ik heb een paar zware zijtakken bovenin van de harttak weggesnoeid, alsmede takken die net boven de eerste etage groeiden. Ik wil namelijk dat de onderste etage zich goed ontwikkelt en om de groei daarvan te stimuleren zorg ik er ook voor dat de uiteinden schuin omhoog  groeien en  dat er geen bloemknoppen aan het einde zitten waardoor de tak kan gaan hangen.

Precoce de Trevoux: de takken van deze boom zien er niet allemaal goed uit. Dit komt omdat er takschurft in zit, het ras is nogal schurftgevoelig. Bij de takschurft ontstaat nogal eens vruchtboomkanker, waardoor takken afsterven.  Heel vervelend, dit ras raad ik dan ook niet aan. Ik heb wat ziek hout weggesnoeid.

Appels:

Het is echt jammer dat de schapen 2 jaar geleden van de  bast hebben gegeten, daardoor zijn de appelbomen veel minder hard gegroeid en komen er nu teveel bloemknoppen. Om dit op te vangen snoei ik nu takken wat verder terug om te voorkomen dat ze te ver uitzakken. Daarnaast snoei ik meer bloemknoppen weg. Er staan nu stevige korven om de boom, alleen is het niet goed mogelijk de groei die onder aan de stam optreedt weg te snoeien. Het worden desalniettemin al aardig grote bomen!

Snoei per ras:

Bramley’s Seedling en Jacques Lebel: dit zijn sterke groeiers, bomen die breed uit groeien. De gesteltakken, de grote zijtakken onderin, kunnen zo ver uitzakken dat de boom veel breder dan hoog wordt. De Bramley had geen harttak, waardoor deze boom zijn hoogte wat kwijt is. Bij de snoei zorg ik ervoor dat de zijtakken stevig blijven door ze wat terug te snoeien op een stevige twijg of op een bladknop.  De harttak van de Jacques Lebel  mag op ruim een meter boven de onderste etage zijhout ontwikkelen. Zijhout wat net boven de onderste etage aan de harttak groeide heb ik weggesnoeid, alsmede zwaar zijhout boven aan de harttak.

Brabantse Bellefleur: deze heeft juist een hele steile groei. Ik snoei de gesteltakken niet terug omdat ze dan zeker niet meer gaan uitzakken naar buiten.  Ik kijk het nog een jaar aan voordat ik ze terugknip op zijhout. Wel heb ik  en er één helemaal weggesnoeid om wat meer zijhout te krijgen aan de andere takken:  3 tot 4 gesteltakken aanhouden was beter geweest, er zaten er 5. Verder heb ik wat takken weggesnoeid die elkaar in de weg zaten: elkaar kruisende takken dus.

Delcorf: hier is te zien waarom moderne rassen niet zo geschikt zijn voor hoogstam: de boom zit vol bloemknoppen, er gaan waarschijnlijk teveel, dus te kleine appels aan groeien. Een laagstamboom kan je goed dunnen, maar om daarvoor nog eens in een hoogstam te klimmen..

Snoei: nogal wat dun vruchthout weggehaald om de boom te ontlasten.

Winston en Lemoenappel: Deze zijn wel aardig in evenwicht wat breedte en hoogte betreft. De Winston groeit alleen veel minder hard dan de Lemoen

De verschillen in snoeimethodes op het Fruitpark zijn goed te zien! Het is een interessant project om te volgen, naast de bezichtiging van de talrijke andere  fruitsoorten die hier groeien!

Joke van den Ban